ریتم آهنگ

شناخت خوان دوجونی؛ یکی از مهم‌ترین مجسمه‌سازان دوره رنسانس

شناخت خوان دوجونی؛ یکی از مهم‌ترین مجسمه‌سازان دوره رنسانس

خوان دو جونی (1507-1577)

یکی از مهم‌ترین مجسمه‌سازان دوره رنسانس در خارج از ایتالیا، هنرمند فرانسوی خوان دو جونی، اصالتاً بورگوندیایی بود، اما بیشتر عمر کاری خود را در اسپانیا گذراند، جایی که از سال 1533 در آنجا فعالیت داشت. مانند بسیاری از هنرمندان شمالی آن روز - به نظر می رسد که آثار میکل آنژ و همچنین مجسمه باشکوه گروه هلنیستی لائوکون و پسرانش را مطالعه کرده است. خوان دی جونی در لئون و سالامانکا کار کرد و پس از آن در وایادولید ساکن شد. او که متخصص در مجسمه‌سازی مذهبی است و در بیان احساساتی که سینکوچنتو به آن شهرت دارد، به طور سنتی پس از آلونسو بروگته به عنوان مجسمه‌ساز برجسته اسپانیایی در سبک منریسم در رتبه دوم قرار دارد، در حالی که خود Berruguete او را به عنوان "بهترین منبت کار خارجی در کاستیا" توصیف کرد. ". مشهورترین نمونه های جونی از کنده کاری روی چوب شامل دو گروه Entombment (1544، چوب پلی کروم، موزه ملی حکاکی های مذهبی، والادولید) و (1571، کلیسای جامع سگویا) است.

 

زندگینامه

 

مجسمه ساز، نقاش و معمار فرانسوی Juan de Juni با نام Jean de Joigny در بورگوندی در فرانسه متولد شد. با قضاوت بر اساس نام خانوادگی او، به نظر می رسد که او از شهر جوگنی آمده است، و با فعالیت هنری که در پادشاهی کاستیل تحت رهبری چارلز اول انجام می شد، جذب اسپانیا شده بود. ارتباطات متعددی بین هنر مذهبی بورگوندیا و اسپانیا وجود داشت، و علاوه بر این، چارلز اخیراً اسقف اعظم تولدو را به یک جوان بورگوندی به نام گیوم دو کروی اعطا کرده بود. در هر صورت، تا سال 1533 جونی در لئون مجسمه‌سازی می‌کرد، پس از آن به سالامانکا نقل مکان کرد و سپس در سال 1540 در وایادولید مستقر شد. جونی، هنرمند فوق‌العاده‌ای پرکار، هم از نظر فنی و هم از نظر خلقی، به خوبی با شور مذهبی خاصی که در قرن شانزدهم نفوذ کرده بود، سازگار بود. هنر مسیحی در اسپانیا: چیزی که او با نقاش یونانی مقیم خارج، ال گرکو، که در زمان مرگ جونی وارد اسپانیا شد، در میان گذاشت.

 

آثار عمده

 

در سال 1545 خوان دو جونی برای نمازخانه تشییع جنازه اسقف فرای آنتونیو دو گوارا، اسقف فرانسیسکن موندوندو و وقایع نگار امپراتور چارلز پنجم، در صومعه سنت فرانسیسکو در وایادولید، یک مقبره حک کرد. سال بعد به او مأموریت حک کردن یک محراب برای کلیسای جامع والادولید داده شد. از دیگر کارهای برجسته او می توان به طراحی کلیسای بزرگ برای بانکدار آلوارو دی بنونته در سال 1557 و گروه Entombment برای کلیسای جامع سگویا در سال 1571 اشاره کرد.

 

سبک مجسمه سازی جونی

 

خوان دو جونی با تکیه بر سنت‌های مجسمه‌سازی زادگاهش بورگوندی، دانش خود از مجسمه‌سازی ایتالیایی رنسانس و اشکال شدید هنر مانریستی، موفق شد آثار خود را با درد، اندوه و رنج روحی آن زمان آغشته کند. برای انتقال این احساسات، او فیگورهایی خلق کرد که دارای حرکات خشن و اغلب پیچ در پیچ بودند که منعکس کننده اندوه درون بودند. چهره‌های آن‌ها طبیعت‌گرایانه است، عباراتشان به شدت با احساسات مذهبی همراه است. کنده کاری استثنایی جونی اغلب با یک جلوه تخیلی چند رنگ "استوفادو" تقویت می شود.

 

او برای اولین بار با کاتالینا دی مونتویا ازدواج کرد و از او صاحب یک دختر به نام ماریا شد که در وصیت نامه خود در سال 1540 وارث او شد. د مندوزا، که این هنرمند چندین فرزند از او داشت، و او در سال 1561 از او به عنوان ضامن در تکمیل محراب در لا آنتیگوا یاد می کند. اما پسری که با او بیشترین رابطه را داشت و بیشتر در مورد او می‌شناختند، اسحاق است، پسری طبیعی که در لئون به دنیا آمده است، که قبلاً در عهد اول نام برده شده است، "به عنوان یک پسر طبیعی که در خانه خود زندگی می‌کند." در آخرین وصیت نامه خود در سال 1577 اسحاق سی و هشت ساله نام برده شده است که یک چهارم دارایی خود مجسمه ساز را دریافت کرده است. این کالاها از بین کالاهایی انتخاب می شوند که به هنر مجسمه سازی و مونتاژ اشاره دارند

 

خاکسپاری (1541-4)

 

این مجسمه گروهی که به سفارش فرای آنتونیو د گوارا، اسقف موندوندو ساخته شده بود، در صومعه آن زمان فرانسیسکن در وایادولید، در بخشی از یک بازسازی نصب شده در نمازخانه تشییع جنازه قرار داشت. این گروه هفت رقمی است. شش مورد به سبک کلاسیک متعادل در مورد پیکره مسیح مرده چیده شده اند: مریم باکره، جان مقدس، سالومه و یوسف اهل آریماته، مریم مجدلیه و نیکودیموس. رنگ آمیزی جسد (با خون پف کرده سیاه شده اش) و دست های شکسته، وحشت مرگ را می رساند. شش نفر دیگر جسد را برای دفن آماده می کنند در حالی که واکنش های ناراحت کننده خود را نسبت به مرگ مسیح بیان می کنند. به طور کلی، یک قطعه مجسمه پیچیده و به شدت رسا است که از طیف کامل حرکت، اعوجاج صورت و حالت شدید استفاده می‌کند تا نوع عظیمی از شور مذهبی را که در اواسط قرن شانزدهم در اسپانیا تبلیغ می‌شد، منتقل کند.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”